bystry dowcip

См. также в других словарях:

• bystry — bystrytrzy, bystrytrzejszy 1. «poruszający się, odbywający się szybko; prędki, szybki, wartki, rączy» Bystry potok, nurt. Bystra rzeka, woda. Bystry koń. 2. «odznaczający się żywością myślenia, szybko orientujący się; sprytny, wnikliwy, zdolny»… …   Słownik języka polskiego

• bystry — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, bystrytrzy, bystrytrzejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} toczący się szybko (zwykle o nurcie rzeki); szybki, prędki : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bystry potok. Bystra woda. Bystra kozica …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• obdarzyć — dk VIb, obdarzyćrzę, obdarzyćrzysz, obdarzyćdarz, obdarzyćrzył, obdarzyćrzony obdarzać ndk I, obdarzyćam, obdarzyćasz, obdarzyćają, obdarzyćaj, obdarzyćał, obdarzyćany, książk. «ofiarować komuś coś; obdarować» Obdarzyć kogoś majątkiem, pieniędzmi …   Słownik języka polskiego

• ostry — ostrzy, ostrzejszy 1. «o narzędziach, przyrządach, przedmiotach itp.: mający kłujące zakończenie lub tnącą, wyostrzoną krawędź przeznaczoną do cięcia, krajania» Ostry nóż. Ostra siekiera. ∆ Ostry nabój «podstawowy rodzaj naboju z pociskiem do… …   Słownik języka polskiego

• subtelny — subtelnyni, subtelnyniejszy 1. «odznaczający się taktem, wrażliwością w sposobie bycia; świadczący o takich cechach; delikatny» Subtelny człowiek. Subtelne zachowanie. 2. «odznaczający się delikatnością, filigranowością budowy, kształtów»… …   Słownik języka polskiego